Bunun için evde 10 ar dk lık çok zahmetli olmayan beden hareketleri ve 30 dk yürüyüş yanında burundan alınıp ağızdan verilen çok yararlı olduğunu ve doğumu kolaylaştırdığını bildiğim nefes egzersizlerinin yeterli olduğunu da bilmekteyim. Fakat gel gör ki o 10 dk yı 1-2 dk , o nefes alış verisi de 10 nefesten sonra kesip kumandayı elime alıp koltukta yaylanmayı tercih eder oldum.
Yoğun iş temposundan çok fırsatım olmayan fırsatım olsa da izlemeyi tercih etmediğim bir sürü sabah programı arasından kendime daha uygun olanı seçmeye çalışırken sağlık programlarına takılı kaldım. Ve nedense orada bahsedilen her türlü problemden kendime pay çıkarır oldum; "benim de çok başım ağrıyor, ben de mi migrenim acaba, benim de varisim oldu aldırmalı mıyım, benimde dizim ağrıyor fizik tedavi olsa ne iyi olur" vb rehavetlere bürünmeye başladım. Bunların yersiz ve tamamen gebelikten kaynaklanan bazı bedensel tepkiler olduğunu bilecek farkındalıkta olmasam kendimi kaptırabililrdim belki de bilemiyorum:)
Tüm bunların arasından biliyorum ki gebelikte görülmesi olası bir başka problem kolda ve bilekte kasılma ve sinir sıkışması. Neredeyse 3 aydır bazen hafif bazen yoğun ağrılar ve kasılmalarla yaşamaktayım. Dr.uma bahsettiğimde bebeğin baskı yaptığı sinir uçlarının gönderdiği kasılmalara ek olarak iş yerinde yoğun bilgisayar kullanımının bu problemi tetiklemesini gerekçe gösterdi haklı olarak. Ama son 10 gündür evdeyim ve son zamanlarda sabah kolumdaki müthiş ağrının yanında sağ elimi yumruk konuma bile getiremiyor olduğumu gördüm. Günün ilerleyen zamanlarında bu gittikçe hafiflemekte ve akşam olduğunda var yok arası bir sızı kalmakta. Asıl endişelenmeye başlamam ise bu sabah iki kolumu da aynı şekilde bulmamla oldu. Sol elim daha az olmakla birlikte parmaklarımdaki şişlik genele yayılmıştı.
Şimdi düşünüyorum da yediklerime pek dikkat etmiyor ve almam gereken gıdaları almıyor olabilirim. Ve bebeğim ihtiyacı olan herşeyi benim metobolizmamdan çekmeye başlamış olabilir mi?
Bugünkü dr kontrolümüzde soracaklarımdan biri de bu olacak ardından işiteceğim azarı da göze alarak tabi
tüm gebeliğim boyunca bazen tüm ilgisini bana yoğunlaştıran eşim bazen tüm yakınmalarıma "sen hasta değilsin sadece gebesin" cümlesiyle (bunu da ilk muayene olduğum dr dan çaldı -kaldı ki o dr u memnun olmadığımızdan değiştirmiştik-) karşılık verir oldu. Tabi aylar geçtikçe o da gebeliğimden ötürü meydana gelen değişikliklerden zaman zaman yılmaya başlamıştı bile. Babalık bilincini alması tamamen son dönemlerde start aldı. Bu ayrı bir konu, eğer unutmazsam bunu farklı bir yazı da uzatacağım
.
Hal böyle olunca kendimde tespit ettiğim her sıkıntıyı dile getiremez oldum. Bazen düşünmeden yakındığımda "başka neler çıkacak bakalım" şeklinde havada uçuşup bana çarpan cümle, hamileliğin kırılganlığı ile ona duymam gereken anlayış arasında pinpon topu gibi gidip gelmekteydi.Tabi ki hamileliğim her seferinde - ki ben bunu ilk kez yaşıyorum, o da ilk kez yaşıyor olsa da hamile olan ben olduğum için kendime alınmamak veya anlayışlı olmak gibi bir fedakarlık hakkı hala tanıyamıyorum:))- baskın çıkmakta.
Ellerimdeki bu problemin kalıcı olmasından korkmaya başladım. Bunun için fizik tedaviye gidip muayene olmam gerektiğini kendi kendime düşünüp planlamaktaydım. Ağrılarımdan o kadar çok bahsettim ki sanırım bu yüzden eşim de beni aynı yönde yönlendirdi. Sanırım bunu hakikaten yapmam gerekli-yani ya eşim benim susmam için önerdi ya da onun her zamanki mantıklı analist düşünce biçiminin bir yansıması bu ki ben 2. nedene bağlıyorum :)- Ama öncelikle Kadın doğum dr.umuz bakalım ne şekilde yoracak durumu
Heyy akşam 5 i iple çekiyorum. Kuzeyim bu sefer beniz üzmez bana o muhteşem bakışlarını bağışlar umarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder